Jest
to walka, w której wykonywane "pustymi rękoma" (nieuzbrojoną dłonią)
techniki podstawowe nabierają konkretnego sensu w konfrontacji z
rzeczywistym przeciwnikiem. Poprawność i sumienność wykonania technik
stanowią podstawę kumite
. Niełatwo to sobie uświadomić, zwłaszcza początkującym. Dopiero po pewnym czasie stopniowo przychodzi zrozumienie, że kumite
to taki rodzaj walki z przeciwnikiem, który ma na celu służyć wyłącznie
własnej ekspresji i samodoskonaleniu. Niezbędne jest zatem podjęcie
maksymalnego wysiłku fizycznego i psychicznego, który pozwoliłby
utrzymać stałą koncentrację w wykonywaniu każdej techniki z odpowiednią
sprawnością i siłą. Celem jest uniemożliwienie przeciwnikowi skutecznej
reakcji. Zależnie od osiągniętego poziomu zaawansowania walki są
prowadzone w rozmaity sposób. Rozróżniamy trzy kategorie: podstawową
(ustalony dystans i zapowiedziane techniki - kihon ippon kumite
), półwolną (dystans dowolny, na pierwszą, zapowiedzianą technikę ataku wykonywaną w ustalonym czasie - jiyu ippon kumite)
i wolną (walczący mogą stosować bez zapowiedzi dowolne techniki,
zachowując jednak pełną kontrolę nad uderzeniem, tak by nie spowodować
obrażeń u przeciwnika - jiyu kumite). Skoro ostatecznym celem karate
jest panowanie nad sobą i swoimi emocjami, jasna staje się przyczyna,
dla której kumite w kategorii wolnej jest ostatnim stadium treningu w
tej formie karate.
W
ramch kumite zawodnicy startują również w kumite drużynowe. Konkurencja
rozgrywana jest tylko w kategorii męskiej. Drużyna składa się z trzech
zawodników, którzy kolejno toczą rundę walki zgodnie z przepisami
obowiązującymi podczas konkurencji indywidualnej. Zwycięstwo przypada
drużynie, która po zakończeniu meczu ma na koncie więcej zwycięskich
pojedynków.
